گزارشى از بيمارستان "امام على" انديمشک
"زياد حرف بزنيد اخراجتان ميکنيم٬ بيکار که زياد است!"

بنا به خبر دريافتى٬ اکثر پرستاران بيمارستان "امام على" انديمشک مدت ۵ ماه است که حقوق شان را دريافت نکردند. اين بيمارستان بيش از ٣٠٠ نفر پرسنل دارد. پرسنل اين بيمارستان را به سه دسته تقسيم کرده اند.

پرستاران ميگويند که يک عامل مهم تفرقه بين ما نوع استخدام ها است. دسته اول پرستاران رسمى هستند که تعدادشان واقعا محدود است. دسته دوم پرستاران قراردادى هستند که معمولا قراردادهاى آنها ٢ الى ٣ ماهه است. دسته سوم پرستاران ساعت کارى هستند. بعبارت ديگر دو سوم پرسنل اين بيمارستان پرستارانى هستند که ساعتى کار ميکنند.

تقريبا همگى پرستاران بطور متوسط بين ٢٨٠ هزار تا ٤٠٠ هزار تومان حقوق مي گيرند.  حقوقها بر اساس قراردادها نيز با تاخير پرداخت ميشود. پرستاران رسمى بطور متوسط از يک ماه تا دو ماه٬  پرستاران قراردادى دو ماه تا سه ماه٬ و پرستارانى که براساس ساعت کار دستمزد ميگيرند الان ۵ ماه است حقوق دريافت نکردند. وقتى اعتراض کرديم به اين بيحقوقى٬ گفتند که "شما هويتى نداريد. شما هيچ جا اسمتان ثبت نيست. شما هيچ جائى بيمه نيستيد". حتى رئيس قبلى گفت: "زياد حرف بزنيد اخراجتان ميکنيم. بيکار که زياد است!"

معمولا در تمام دنيا استانداردهائى براى کار در بيمارستانها وجود دارد چون مسئله جان انسانها مطرح است. اما در ايران از استانداردى نميشود صحبت کرد. پرستاران مجبور هستند دو و حتى سه شيفت  کار کنند. در بيمارستان خبرى از مرخصى نيست. اگر زمانى هم مجبور باشيد مرخصى بگيرى٬  حقوقى به پرستار مرخصى رفته تعلق نميگيرد. اکثريت پرسنل بخش خدمات اجتماعى را زنان تشکيل ميدهند. در بيمارستان نيز بيشتر کارکنان را زنان تشکيل ميدهند. شرايط کار و زندگى ما پرستاران واقعا رنج آور و وخيم است. تبعيض و محروميت از هر سو شامل ما پرستاران ميشود. مثلا در بيمارستان طبق آنچه که تصويب شده٬ "کارانه" يعنى پولى که از درآمد و سود بيمارستان حاصل ميشود٬ بايد بين همه پرسنل بيمارستان تقسيم شود. البته کارانه بطور منصفانه به پرستاران عموما تعلق نميگيرد. اما اين هم به ما پرستارانى که ساعتى کار ميکنيم و يا قراردادى هستيم تعلق نميگيرد. کارانه ناچيزى آنهم با تاخير خيلى زيادى شايد به تعداد کمى از پرستاران که رسمى هستند تعلق بگيرد.

اخيرا براى گرفتن حقوقهايمان تلاشهائى کرديم. مديريت و مسئولين بيمارستان هم از ترفند جديد استفاده کردند. فعلا بيمارستان رئيسى ندارد. بنابراين حتى نميدانيد براى کارهاى انجام گرفته و حقوقهاى پرداخت نشده بايد يقه کى را بگيريد! لازم به ذکر است استاندارد اين بيمارستان خيلى پايين است و از تجهزات پزشکى کافى برخوردار نيست. بارها و بدليل نبود امکانات شاهد مرگ بيماران بوديم. حتى آمبولانسهاى انتقال بيماران اوژانس مجهز نيستند و هميشه بيماران با خطرهاى جدى جانى روبرو هستند.

اينجا ايران است! در اينجا بيمارستانهائى که قرار است جان انسانها را از خطر حتمى مرگ نجات دهند براى اکثريت عظيم مردم وجود ندارد. اما واقعيت ديگر اينست که بيمارستانها و کلنيک هاى مجهز براى نورچشمى ها و سرمايه داران وجود دارد.

پرستاران انديمشک!
وضعيت شما استثنا نيست٬ اين وضعيتى است که کمابيش در همه بيمارستانهاى کشور وجود دارد و به همين دليل پرستاران همه جا بشدت ناراضى هستند. پرستاران براى فائق آمدن به اين وضعيت چاره اى ندارند جز اينکه نيروى متحدشان را بميدان بياورند. نوع قرارداد نبايد مانع اتحاد پرستاران باشد. اتفاقا اين سياست وزارت بهداشت و روساى بيمارستانها است که با دسته بندى پرستاران تلاش دارند جلوى اعتراض آنها را بگيرند. بيش از ٢٠٠٠ پرستار بيمارستانهاى کرمانشاه نيز با همين معضلات مواجه هستند. همه جا از حقوق و مرخصى و مزايا و کارانه پرستار دزدى ميشود.

پرستاران بايد متحد شوند و خواست نظارت نمايندگان منتخب شان را بر تقسيم عادلانه "کارانه" که در واقع بخشى از دستمزدشان است مطرح کنند. نبايد قبول کرد که همه مناسبات بيمارستانها را آنها تعيين کنند و پرستار و پرسنل هيچ حق و نظارتى نداشته باشد. همينطور افزايش حقوقها متناسب با گرانى و بالا رفتن قيمتها٬ پرداخت سر وقت و يکجاى دستمزد٬ بيمه درمانى و چکاب مرتب که بتواند پاسخگوى خطرات ناشى از محيط آلوده بيمارستانها براى پرستاران باشد٬ از جمله خواستهائى است که همواره پرستاران داشته اند و بايد با جديت بيشترى مطرح کرد. حزب٬ پرستاران را به اتحاد و طرح يکصداى خواسته هايشان دعوت ميکند.

مرگ بر جمهورى اسلامى!
مرگ بر سرمايه دارى!
آزادى٬ برابرى٬ حکومت کارگرى!

حزب اتحاد کمونيسم کارگرى

٣٠ مردادماه ١٣٨٧ – ٢٠ اوت ٢٠٠٨